|
-
येरे माझ्या
मागल्या, ताक
कण्या चांगल्या.
|
|
-
रंग झाला फिका
आणि देईना
कुणी मुका.
-
राजा उदार झाला
अऩ हाती भोपळा
दिला.
-
राजा तशी प्रजा.
-
राजा बोले अऩ
दल चाले.
-
राजाला दिवाळी
काय ठाऊक?
-
रात्र थोडी
अऩ सोंग फार.
-
रिकामा न्हावी
भिंतीला तुंबड्या
लावी.
-
रोज मरे त्याला
कोण रडे.
|
|
-
लंकेत सोन्याच्या
विटा.
-
लग्न बघावे
करून अऩ घर
पहावे बांधून.
-
लाखाचे बारा
हजार.
-
लाथ मारेन तिथे
पाणी काढीन.
-
लेकी बोले सुने
लागे.
-
लोका सांगे
ब्रम्हज्ञान
आपण कोरडे पाषाण.
|
|
-
वाजे पाउल
आपले म्हणे
मागून कोण आले.
-
वासरात लंगडी
गाय शहाणी.
-
विंचवाचे बिऱ्हाड
पाठीवर.
-
वेळना वखत आऩ
गाढव चाललय
भुकत.
-
वेळेला केळं
अऩ वनवासाला
सिताफळं.
|
|
-
शहाण्याला शब्दाचा
मार.
-
शितावरून भाताची
परीक्षा.
-
शिर सलामत तर
पगड़ी पचास.
-
शुभ बोल नाऱ्या
तर म्हणे मांडवाला
आग लागली.
-
शेरास सव्वाशेर.
-
शेळी जाते जीवनाशी,
खाणारा म्हणतो
वातड.
|
|
|
|
-
सतरा पुरभय्ये
अऩ अठरा चुली.
-
सरड्याची धाव
कुंपणापर्यंत.
-
साखरेचे खाणार
द्याला देव
देणार.
-
साठी बुध्दी
नाठी.
-
साता उत्तराची
कहाणी, पाचा
उत्तरी संपूर्ण.
-
साप म्हणू नये
आपला, नवरा
म्हणू नये आपला.
-
सुसरबाई, तुझी
पाठ मऊ.
-
सोन्याहून पिवळे.
-
स्वामी तिन्ही
जगाचा आईविना
भिकारी.
|
|
-
हजीर तो वजीर.
-
हत्ती गेला
अऩ शेपुट राहिले.
-
हलवायाच्या
घरावर तुळशीपत्र.
-
हसणाऱ्याचे
दांत दिसतात.
-
हा सुर्य अऩ
हा जयद्रथ.
-
हात फिरे तिथे
लक्ष्मी वसे.
-
हातच्या काकणाला
आरसा कशाला?
-
हौसेनं केला
पति, त्याला
भरली रक्तपीती.
|
|
|
|
|
|